Procesy norymberskie osądziły głównych zbrodniarzy wojennych III Rzeszy po II wojnie światowej. Odbyły się one w Norymberdze, mieście o bogatej historii i licznych atrakcjach. Poznaj kluczowe fakty dotyczące trybunału i dowiedz się, co warto zobaczyć w Norymberdze dzisiaj.

Proces Norymberski – początek i przebieg

Proces głównych niemieckich zbrodniarzy wojennych rozpoczął się 20 listopada 1945 roku. Międzynarodowy Trybunał Wojskowy powołano do osądzenia tych zbrodniarzy. Trybunał składał się z przedstawicieli czterech państw: Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Francji oraz Związku Radzieckiego. Decyzję o powołaniu trybunału podjęto na konferencjach wielkiej trójki.

Proces odbywał się w Pałacu Sprawiedliwości w Norymberdze. Na ławie oskarżonych zasiadło 22 wysokich rangą nazistów. Akt oskarżenia zawierał cztery główne kategorie zbrodni. Obejmował on uczestnictwo w spisku w celu popełnienia zbrodni międzynarodowej. Oskarżono także o zbrodnie przeciwko pokojowi. Kolejne kategorie to zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości.

Międzynarodowy Trybunał Wojskowy zastosował nowatorską zasadę. Dotyczyła ona odpowiedzialności karnej przywódców państwowych. Proces trwał 220 dni. Wysłuchano 240 świadków i przedstawiono ponad 5 tysięcy dowodów. Protokół procesu liczył 16 tysięcy stron. Wprowadzono tłumaczenie symultaniczne. System ten opracowała firma IBM. Znacznie przyspieszyło to przebieg rozpraw.

Dziś, dwudziestego listopada roku 1945, w Norymberdze, niegdyś cytadeli faszyzmu stają przed sądem ci, którzy nie tylko pożar potworny wzniecili…

Robert Jackson był głównym prokuratorem ze strony USA. Rafał Lemkin ukuł termin 'ludobójstwo’. Pojęcie to stało się kluczowe w oskarżeniach.

Ile osób oskarżono w głównym procesie norymberskim?

W głównym procesie norymberskim oskarżono 22 osoby. Proces w Norymberdze wziął udział 21 oskarżonych, według innych danych.

Zobacz też:  Ulrich von Jungingen – wielki mistrz Krzyżaków, który poległ pod Grunwaldem
Jakie były główne zarzuty w procesie norymberskim?

Główne zarzuty obejmowały spisek w celu popełnienia zbrodni międzynarodowej, zbrodnie przeciwko pokojowi, zbrodnie wojenne oraz zbrodnie przeciwko ludzkości.

Zakończenie procesu i wyroki

Główne postępowanie przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym trwało nieco ponad dziewięć miesięcy. Wyrok ogłoszono w dniach 30 września i 1 października 1946 roku. Spośród oskarżonych 22 osób, 12 skazano na karę śmierci. Trzy osoby uniewinniono.

Wśród skazanych na śmierć znaleźli się między innymi Martin Borman, Hans Frank i Hermann Goering. Goering popełnił samobójstwo w celi. Użył do tego fiolki z cyjankiem. Stało się to w przeddzień egzekucji.

Postanowiłem odebrać sobie życie, aby nie zostać stracony w tak straszny sposób przez moich wrogów.

Kara dożywotniego więzienia spotkała Rudolfa Hessa, Ericha Readera i Waltera Funka. Długoterminowe wyroki więzienia otrzymali między innymi Albert Speer i Karl Doenitz. Uniewolniono Franza von Papena, Hansa Fritzsche i Hjalmara Schachta.

SA, SS, Gestapo i NSDAP uznano za organizacje przestępcze. Niektórzy zbrodniarze uniknęli osądzenia. Część popełniła samobójstwo. Inni uciekli z Europy.

Procesy norymberskie stały się kamieniem milowym. Ustanowiły one fundamenty prawa międzynarodowego. Określiły kategorie zbrodni międzynarodowych. Zapoczątkowały erę odpowiedzialności karnej za takie czyny.

Podział wyroków w głównym procesie norymberskim

Inne procesy norymberskie

Po głównym procesie odbyło się jeszcze 12 procesów norymberskich. Prowadzone były w latach 1946–1949 przez amerykańskie trybunały wojskowe. Dotyczyły one mniej znanych zbrodniarzy i grup. Oskarżono w nich około 185 osób.

Procesy następcze skupiały się na konkretnych grupach zawodowych lub instytucjach. Odbył się między innymi Proces lekarzy. Sądzono w nim osoby odpowiedzialne za eksperymenty medyczne. Proces prawników dotyczył przedstawicieli wymiaru sprawiedliwości III Rzeszy. Procesy przemysłowców objęły kierownictwo firm takich jak IG Farben czy Krupp.

Procesy te rozszerzyły zakres odpowiedzialności. Objęły one szersze grono osób zaangażowanych w zbrodnie nazistowskie. Odbywały się w Pałacu Sprawiedliwości w Norymberdze. Podkreśliły one znaczenie ścigania zbrodni wojennych na różnych szczeblach.

Zobacz też:  Ciekawostki o zamku w Wiśniczu

NUREMBERG PROCESSES COUNT


Liczba głównych i następczych procesów norymberskich

Norymberga – miasto o podwójnej historii

Norymberga leży w kraju związkowym Bawaria. Jest drugim co do wielkości miastem Bawarii. Norymberga ma około 501 tysięcy mieszkańców. Powierzchnia miasta wynosi 186,40 km². Przez Norymbergę przepływa rzeka Pegnitz. Norymberga to 14. miasto Niemiec pod względem ludności.

W przeszłości Norymberga była uznawana za jedno z najpiękniejszych miast Europy. Była ważnym ośrodkiem rzemiosła i handlu. Z Norymbergą związani byli znani artyści. Wit Stwosz mieszkał i tworzył w tym mieście. Albrecht Dürer również tutaj żył. W Norymberdze znajduje się dom Albrechta Dürera. Miasto było uważane za bardzo kreatywne i przedsiębiorcze.

sprytny/zręczny jak Norymberczyk

Norymberga kojarzy się silnie z okresem nazizmu. Była miejscem wielkich zjazdów NSDAP. Po wojnie stała się miejscem osądzenia zbrodniarzy. Miasto zostało poważnie zniszczone podczas wojny. Około 67 tysięcy budynków zostało zrujnowanych.

Norymberga nie jest bardzo popularnym miejscem wśród Polaków. Jest mniej popularna niż Berlin czy Hamburg. Mimo burzliwej historii, Norymberga odbudowała się. Dziś przyciąga turystów zabytkami i atmosferą.

Gdzie leży Norymberga?

Norymberga to miasto w Niemczech. Leży w kraju związkowym Bawaria.

Z czym kojarzy się Norymberga?

Norymberga kojarzy się przede wszystkim z okresem nazizmu i procesami norymberskimi. Ma jednak bogatą historię średniowieczną.

Atrakcje i ciekawostki Norymbergi

Norymberga oferuje wiele atrakcji dla zwiedzających. Warto zobaczyć Salę nr 600 w Pałacu Sprawiedliwości. To historyczne miejsce Procesów Norymberskich. Stare Miasto Norymbergi zostało odbudowane. Kryje wiele zabytków.

Jednym z symboli miasta jest Schöner Brunnen, czyli Piękna Studnia. Znajduje się ona na Rynku Głównym. Komunikacja miejska opiera się na podziemnej kolei U-Bahn. Część wejść na stacje metra znajduje się w średniowiecznych basztach. To ciekawe połączenie historii i nowoczesności.

Norymberga nazywana jest 'Wenecją Niemiec’. To nawiązanie do jej malowniczych kanałów i mostów. Miłośnicy sztuki mogą odwiedzić Germańskie Muzeum Narodowe. Ma ono ponad 1,3 miliona obiektów w zbiorach. Muzeum Zabawek w Norymberdze posiada około 65 tysięcy zabawek. Ma też kontrowersyjną wystawę o Trzeciej Rzeszy.

  • Odwiedź Salę nr 600 w Pałacu Sprawiedliwości.
  • Spróbuj norymberskich kiełbasek. Krótkie kiełbaski mają około 9 cm długości.
  • Zobacz jarmark bożonarodzeniowy w Norymberdze. Christkindlesmarkt odwiedza rocznie 2 miliony osób.
  • Zrób sobie zdjęcie przy Schöner Brunnen.
  • Zwiedź Muzeum Zabawek.

Norymberga to raj dla miłośników zwiedzania i spacerów. NÜRNBERG CARD + FÜRTH kosztuje 28€ i jest ważna przez 2 dni. Umożliwia darmowe wejścia do wielu atrakcji. Ogród zoologiczny w Norymberdze ma około 300 gatunków zwierząt. Odwiedza go ponad milion osób rocznie.

Co warto spróbować w Norymberdze?

Koniecznie spróbuj słynnych norymberskich kiełbasek. Są one podawane w bułce jako „Drei im Weckla”.

Książka „Proces Norymberski. Nieznane fakty”

Istnieje książka zatytułowana „Proces Norymberski. Nieznane fakty”. Jej autorem jest Aleksandr Zwiagincew. To rosyjski pisarz i prawnik. Pełnił funkcję zastępcy prokuratora generalnego Federacji Rosyjskiej. Książkę wydał Państwowy Instytut Wydawniczy. Data wydania to 20 sierpnia 2014 roku.

Książka liczy 712 stron. Czas czytania wynosi około 11 godzin i 52 minuty. Przetłumaczyli ją Izabela Korybut-Daszkiewicz i Walentyna Mikołajczyk-Trzcińska. Średnia ocen książki w serwisie Lubimyczytać wynosi 7,3/10 na podstawie 3 ocen.

Książka Zwiagincewa jest pierwszą obszerną pracą na ten temat. Napisała ją osoba ukształtowana przez system socjalistyczny ZSRR. Niektórzy czytelnicy sugerują ostrożność. Uważają, że trzeba brać „poprawkę” na aspekty dotyczące pracy strony radzieckiej. Opinie wskazują na potencjalne przypisywanie zbyt wielu zasług składowi sędziowskiemu ZSRR.

Nasz naród prowadził wojnę sprawiedliwą i świętą, pragnąc wybawić siebie i świat od absolutnego zła.

Blog „Historia odkrywana na nowo” recenzował tę książkę. Blog ten skupia się na miejscach związanych z I i II Wojną Światową. Książka pasuje do jego tematyki.

Zobacz także:

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *