Mumie to fascynujące świadectwa przeszłości. Znajdują się na wszystkich kontynentach. Powstawały dzięki naturalnym procesom lub celowemu balsamowaniu. Dziś nowoczesne badania odkrywają ich sekrety.

Co to jest mumia?

Mumia to ciało zachowane przed rozkładem. Może powstać naturalnie. Specyficzne warunki środowiska sprzyjają konserwacji. Suchy klimat pustyni pomaga. Niska temperatura w lodowcach górskich też chroni. Najstarsze mumie mają tysiące lat. Zachowały się dzięki tym warunkom.

Mumia może być też efektem celowego działania. Ludzie stosowali balsamowanie. Proces polegał na usunięciu wnętrzności. Ciało było następnie wysuszane. Stosowano też substancje konserwujące. Mumifikacja była znana w wielu kulturach.

Mumifikacja w starożytnym Egipcie

Starożytny Egipt słynie z mumii. Egipcjanie mumifikowali ciała około 3400 roku p.n.e. Wierzyli w życie pozagrobowe. Mumifikacja była warunkiem szczęścia duszy. Tylko zachowane ciało gwarantowało wieczne życie.

Proces mumifikacji był skomplikowany. Trwał około 70 dni. Ciało myto i moczono w roztworach. Mózg wyjmowano przez nos. Używano do tego specjalnych narzędzi. Serce pozostawiano w ciele. Egipcjanie wierzyli, że serce będzie ważone przez boga Ozyrysa.

Wnętrzności usuwano i konserwowano. Umieszczano je w kanopach. Kanopy to specjalne naczynia. Używano ich od XVI wieku p.n.e. Ciało zasypywano natronem. Natron to sól sodowa. Ten minerał silnie wysuszał tkanki. Po wysuszeniu ciało nacierano olejkami i żywicami. Owijano je lnianymi bandażami. Powierzchnia bandażu mogła wynosić 845 metrów kwadratowych. Używano nawet ponad 800 metrów materiału.

Nie tylko faraonowie byli mumifikowani. Każdy zamożny Egipcjanin mógł zamówić mumifikację. Istniały różne metody w zależności od ceny. Ciała zmarłych umieszczano w grobowcach. Faraonów chowano w mastabach. Później budowano dla nich piramidy. Ostatecznym miejscem pochówku faraona była piramida.

Grobowce władców były bogato wyposażone. Zawierały kosztowności i dzieła sztuki. Miały zapewnić zmarłemu życie w zaświatach. W grobowcach umieszczano figurki uszebti. Pomagały zmarłemu w pracy w zaświatach. Pierwotnie było ich 2. W czasach Amenhotepa II liczba wzrosła do 365. Dodatkowo było 36 figurek nadzorców.

Zobacz też:  Marihuana: Fascynująca Historia, Wpływ i Zastosowania

Nazwa „mumia” nie jest egipska. Pochodzi z języka arabskiego. Arabskie „mūmiya” oznacza bitumin. Perskie słowo „mum” także oznacza zabalsamowane ciało. Pojęcie „mumia” oznacza substancję balsamującą. Była to substancja na bazie wosku bitumicznego.

Koty były świętymi zwierzętami w Egipcie. Również poddawano je mumifikacji. Znajdowano całe cmentarzyska zmumifikowanych kotów.

Balsamowanie z otwartymi ustami było

Zobacz także:

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *